Μικροί ποιητές... σε απόλυτη έμπνευση!

 Η αφορμή δόθηκε από το ποίημα του Γεωργίου Σουρή: 

                    " Η ζωγραφιά μου".
Στο ποίημα αυτό ο ποιητής, το λόγιο πειραχτήρι όπως τον αποκαλούν, με έντονο αυτοσαρκασμό περιγράφει τον εαυτό του.                            
                                  

Μπόι δυο πήχες, κόψη κακή, γένια με τρίχες εδώ κι εκεί. Κούτελο θείο, λίγο πλατύ, τρανό σημείο του ποιητή. Δυο μάτια μαύρα χωρίς κακία γεμάτα λαύρα μα και βλακεία. Μακρύ ρουθούνι πολύ σχιστό, κι ένα πηγούνι σα το Χριστό.

Πηγάδι στόμα, μαλλιά χυτά γεμίζεις στρώμα μόνο μ' αυτά. Μούρη αγρία και ζαρωμένη, χλωμή και κρύα σα πεθαμένη. Κανένα χρώμα δε της ταιριάζει και τώρ' ακόμα βαφές αλλάζει. Δόντια φαφούτη όλο σχισμάδες, ύφος τσιφούτη για μαστραπάδες.

Στα παιδιά ανατέθηκε να γράψουν ένα κωμικό ποιηματάκι στο οποίο να περιγράφουν τον εαυτό τους. Τα αποτελέσματα; Πηγαίο χιούμορ, αυτοσαρκασμός (όσο βέβαια  επιτρέπει η ηλικία μας ), εξαιρετικές προσπάθειες!

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΑΙΔΙΩΝ