Ο αιγαιόγλαρος, η λαγγόνα, ο βασιλαετός, ο γυπαετός, το κιρκινέζι είναι μερικά από τα απειλούμενα είδη πουλιών, τα οποία τέθηκαν κάτω από την προστασία της πολιτείας.
Οι μαθητές της τάξης μας συγκέντρωσαν κάποιες πληροφορίες για αυτά τα πτηνά, για να τα γνωρίσουμε και να τα προστατέψουμε ...
Μερικές μικρές βραχονησίδες του Αιγαίου με χαμηλή κλίση και αραιή βλάστηση είναι ο χώρος φωλιάσματος του Αιγαιόγλαρου. H πρώτη αποικία βρέθηκε το 1966 στον χώρο όπου στις μέρες μας εκτείνεται το Θαλάσσιο Πάρκο των Βόρειων Σποράδων. Από τότε μέχρι σήμερα είναι γνωστές λιγότερες από 25 αναπαραγωγικές αποικίες και ο πληθυσμός του ενδέχεται να μην ξεπερνά τα 400 ζευγάρια.
Ο Αιγαιόγλαρος μοιάζει με τον πολύ πιο κοινό Ασημόγλαρο, αλλά είναι λίγο μικρότερος και ελαφρύτερος και ξεχωρίζει από το βαθύ κόκκινο ράμφος και τα σκουρόχρωμα πόδια. Είναι, επίσης, πολύ ικανότερος ψαράς, έχοντας τελειοποιήσει μια ειδική μέθοδο ψαρέματος, πετά πολύ αργά και χαμηλά πάνω από το νερό αιφνιδιάζοντας τα ψάρια που είναι μαζεμένα στην επιφάνεια.
Ο Αιγαιόγλαρος είναι ο πιο θαλασσόβιος απ' όλους τους γλάρους και, σε αντίθεση με τον Ασημόγλαρο, αποφεύγει τα μεγάλα λιμάνια, τους σκουπιδότοπους και την ενδοχώρα, δείχνοντας σαφή προτίμηση στις ερημικές βραχώδεις ακτές. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι δεν εκμεταλλεύεται τις άφθονες πηγές διατροφής που του προσφέρουν οι ανθρώπινες δραστηριότητες. Αντίθετα, η υπεραλίευση των παράκτιων νερών έχει προκαλέσει μείωση της τροφής του, ενώ ο ίδιος δεν έχει εναλλακτικές λύσεις. Η ανθρώπινη ενόχληση στις αναπαραγωγικές αποικίες είναι μία ακόμη σοβαρή απειλή. Έτσι, σήμερα ο Αιγαιόγλαρος είναι το πιο σπάνιο θαλασσοπούλι της Ελλάδας και η προστασία του ανάγεται σε θέμα άμεσης προτεραιότητας.
Η Λαγγόνα
Η Λαγγόνα ανήκει μαζί με άλλα 36 είδη στην οικογένεια των Φαλακροκορακίδων. Είναι το μικρότερο σε μέγεθος είδος της οικογένειας, με μήκος σώματος 45-55 εκ. και άνοιγμα πτερύγων 80-90 εκ.. Το χρώμα του σώματός της είναι μαύρο ενώ του κεφαλιού της καφετί. Έχει μακριά ουρά και μικρό κεφάλι και ράμφος.
Ζει σε υγροτόπους με στάσιμα ή λίγο ρέοντα ρηχά γλυκά νερά και σπανιότερα, το χειμώνα, σε παράκτιους υγροτόπους. Φωλιάζει κατά αποικίες σε καλαμιώνες ή σε πυκνά δένδρα, μόνο του ή με ερωδιούς, Κορμοράνους, Χουλιαρομύτες κ.ά.. Τρέφεται με μικρά ψάρια και σπανιότερα με μικρά υδρόβια θηλαστικά και καρκινοειδή που πιάνει βουτώντας.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ε.Ε. όπου αναπαράγεται η Λαγγόνα. Στις Λίμνες Μικρή Πρέσπα και Κερκίνη βρίσκονται οι σημαντικότερες αποικίες της, ενώ υπάρχει κι ένας μικρός πληθυσμός στη Λίμνη Πετρών. Παλαιότερα, φώλιαζε και στο Δέλτα του Αξιού, στις Λίμνες Ισμαρίδα και Καστοριάς, στο Δέλτα του Έβρου και στο Πόρτο Λάγος. Οι σημαντικότερες περιοχές διαχείμασης στην Ελλάδα είναι κυρίως οι μεγάλοι υγρότοποι της Θράκης και της Μακεδονίας.Ο σημερινός αναπαραγωγικός πληθυσμός υπολογίζεται σε 400 ζευγάρια.
Οι κυριότεροι λόγοι μείωσης των πληθυσμών της Λαγγόνας τα τελευταία έτη, είναι η αποξήρανση και η σοβαρή υποβάθμιση των υγροτόπων, η ρύπανση των γλυκών νερών, η ενόχληση και η καταστροφή των παρόχθιων δασών, καθώς και το παράνομο κυνήγι και ο πνιγμός πολλών Λαγγόνων σε δίχτυα.
Ο Βασιλαετός είναι ο σπανιότερος αετός της Ελλάδας και ένα από τα σπανιότερα αρπακτικά πουλιά των χωρών της Μεσογείου. Τρέφεται με τρωκτικά, ερπετά και άλλα μικρά ζώα, που πιάνει με τα δυνατά νύχια και το ράμφος του. Κάθε ζευγάρι γεννά 2-3 αυγά. Υπολογίζεται ότι στη χώρα μας υπάρχουν 10 ζευγάρια βασιλαετών, 6 από αυτά στα δάση της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
O Βασιλαετός είναι κυρίως αποδημητικό είδος και σημαντικό μέρος του ευρωπαϊκού πληθυσμού του, ξεχειμωνιάζει στη Μέση Ανατολή. Στην Ελλάδα, άτομα από βορειότερες χώρες, στην πλειοψηφία τους ανώριμα, επισκέπτονται και μερικά ξεχειμωνιάζουν, σ’ αρκετούς μεγάλους υγροτόπους όπως το Δέλτα του Καλαμά, τη Λίμνη Κερκίνη, τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και τα Δέλτα του Έβρου και του Αξιού αλλά και την Κρήτη.
Η δραματική μείωση του αριθμού αυτών των πανέμορφων και τόσο χρήσιμων πουλιών, οφείλεται στο παράνομο κυνήγι, στα γεωργικά δηλητήρια και στη συρρίκνωση των δασών.
Τα ενήλικα έχουν πορτοκαλί σώμα και κεφάλι. Το πορτοκαλί χρώμα της κοιλιάς οφείλεται στο «μακιγιάρισμα» των φτερών του με σκουριά, που προσλαμβάνει, καθώς τρίβεται στα ασβεστολιθικά πετρώματα, ενώ το φυσικό χρώμα του είναι υπόλευκο. Κάτω από το ράμφος του υπάρχει απόληξη από τρίχες πράγμα που του δίνει το χαρακτηριστικό του όνομα "Γυπαετός ο γενειοφόρος". Το μήκος του είναι 95-105 εκ. και το άνοιγμα φτερών μπορεί να φτάσει από 250 έως 280 εκ. Ο γυπαετός ζυγίζει περίπου 5 με 7 κιλά. Ζει μέχρι την ηλικία των 40 ετών σε συνθήκες αιχμαλωσίας.
Οι γυπαετοί ζουν στην νότια Ευρώπη, στην Αφρική, στην Μέση-Ανατολή, στην Ινδία και στο Θιβέτ, κατοικώντας αποκλειστικά σε ορεινές περιοχές (σε υψόμετρα μεταξύ 500 και 4.000 μέτρων). Στην Ελλάδα συναντάται πια μόνο στην ορεινή Κρήτη όπου υπάρχουν 5 αναπαραγωγικά ζευγάρια και μερικά ακόμη μοναχικά άτομα.
Αναπαράγονται από τα μέσα του Δεκεμβρίου έως μέσα Φεβρουαρίου, γεννώντας 1 με 2 αυγά, τα οποία εκκολάπτονται σε διάστημα μεταξύ 53 και 58 ημερών. Μετά την εκκόλαψη οι νεοσσοί περνούν ένα διάστημα 106 έως 130 ημερών πριν μπορέσουν να πετάξουν.
Το κιρκινέζι ή κίρκος είναι αρπακτικό πτηνό της οικογένειας των ιερακιδών. Είναι σταχτοκάστανο στη ράχη, λευκό στην κοιλιά, με μαύρες κυματιστές γραμμές στις φτερούγες. Το ράμφος του είναι καστανό και τα πόδια του κίτρινα.
Οι μαθητές της τάξης μας συγκέντρωσαν κάποιες πληροφορίες για αυτά τα πτηνά, για να τα γνωρίσουμε και να τα προστατέψουμε ...
Ο Αιγαιόγλαρος
Ο Αιγαιόγλαρος μοιάζει με τον πολύ πιο κοινό Ασημόγλαρο, αλλά είναι λίγο μικρότερος και ελαφρύτερος και ξεχωρίζει από το βαθύ κόκκινο ράμφος και τα σκουρόχρωμα πόδια. Είναι, επίσης, πολύ ικανότερος ψαράς, έχοντας τελειοποιήσει μια ειδική μέθοδο ψαρέματος, πετά πολύ αργά και χαμηλά πάνω από το νερό αιφνιδιάζοντας τα ψάρια που είναι μαζεμένα στην επιφάνεια.Ο Αιγαιόγλαρος είναι ο πιο θαλασσόβιος απ' όλους τους γλάρους και, σε αντίθεση με τον Ασημόγλαρο, αποφεύγει τα μεγάλα λιμάνια, τους σκουπιδότοπους και την ενδοχώρα, δείχνοντας σαφή προτίμηση στις ερημικές βραχώδεις ακτές. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι δεν εκμεταλλεύεται τις άφθονες πηγές διατροφής που του προσφέρουν οι ανθρώπινες δραστηριότητες. Αντίθετα, η υπεραλίευση των παράκτιων νερών έχει προκαλέσει μείωση της τροφής του, ενώ ο ίδιος δεν έχει εναλλακτικές λύσεις. Η ανθρώπινη ενόχληση στις αναπαραγωγικές αποικίες είναι μία ακόμη σοβαρή απειλή. Έτσι, σήμερα ο Αιγαιόγλαρος είναι το πιο σπάνιο θαλασσοπούλι της Ελλάδας και η προστασία του ανάγεται σε θέμα άμεσης προτεραιότητας.
Η Λαγγόνα
Η Λαγγόνα ανήκει μαζί με άλλα 36 είδη στην οικογένεια των Φαλακροκορακίδων. Είναι το μικρότερο σε μέγεθος είδος της οικογένειας, με μήκος σώματος 45-55 εκ. και άνοιγμα πτερύγων 80-90 εκ.. Το χρώμα του σώματός της είναι μαύρο ενώ του κεφαλιού της καφετί. Έχει μακριά ουρά και μικρό κεφάλι και ράμφος.Ζει σε υγροτόπους με στάσιμα ή λίγο ρέοντα ρηχά γλυκά νερά και σπανιότερα, το χειμώνα, σε παράκτιους υγροτόπους. Φωλιάζει κατά αποικίες σε καλαμιώνες ή σε πυκνά δένδρα, μόνο του ή με ερωδιούς, Κορμοράνους, Χουλιαρομύτες κ.ά.. Τρέφεται με μικρά ψάρια και σπανιότερα με μικρά υδρόβια θηλαστικά και καρκινοειδή που πιάνει βουτώντας.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ε.Ε. όπου αναπαράγεται η Λαγγόνα. Στις Λίμνες Μικρή Πρέσπα και Κερκίνη βρίσκονται οι σημαντικότερες αποικίες της, ενώ υπάρχει κι ένας μικρός πληθυσμός στη Λίμνη Πετρών. Παλαιότερα, φώλιαζε και στο Δέλτα του Αξιού, στις Λίμνες Ισμαρίδα και Καστοριάς, στο Δέλτα του Έβρου και στο Πόρτο Λάγος. Οι σημαντικότερες περιοχές διαχείμασης στην Ελλάδα είναι κυρίως οι μεγάλοι υγρότοποι της Θράκης και της Μακεδονίας.Ο σημερινός αναπαραγωγικός πληθυσμός υπολογίζεται σε 400 ζευγάρια.
Οι κυριότεροι λόγοι μείωσης των πληθυσμών της Λαγγόνας τα τελευταία έτη, είναι η αποξήρανση και η σοβαρή υποβάθμιση των υγροτόπων, η ρύπανση των γλυκών νερών, η ενόχληση και η καταστροφή των παρόχθιων δασών, καθώς και το παράνομο κυνήγι και ο πνιγμός πολλών Λαγγόνων σε δίχτυα.
Ασημίνα Π. - Δημήτρης Β. - Μιχάλης Αξ.
Ο Βασιλαετός
O Βασιλαετός είναι κυρίως αποδημητικό είδος και σημαντικό μέρος του ευρωπαϊκού πληθυσμού του, ξεχειμωνιάζει στη Μέση Ανατολή. Στην Ελλάδα, άτομα από βορειότερες χώρες, στην πλειοψηφία τους ανώριμα, επισκέπτονται και μερικά ξεχειμωνιάζουν, σ’ αρκετούς μεγάλους υγροτόπους όπως το Δέλτα του Καλαμά, τη Λίμνη Κερκίνη, τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και τα Δέλτα του Έβρου και του Αξιού αλλά και την Κρήτη.
Η δραματική μείωση του αριθμού αυτών των πανέμορφων και τόσο χρήσιμων πουλιών, οφείλεται στο παράνομο κυνήγι, στα γεωργικά δηλητήρια και στη συρρίκνωση των δασών.
Θοδωρής Στ. - Παναγιώτης Ν.
Ο Γυπαετός
Είναι ένα από τα σπανιότερα αρπακτικά που υπάρχουν και το μόνο μέλος του ταξινομικού γένους Gypaetus. Συναντάται σε πολύ περιορισμένους πληθυσμούς στην Ευρώπη, Ασία, Αφρική. Όπως δηλώνουν τα διάφορα ονόματα που του έχουν δοθεί κατά καιρούς, είναι ένα πτωματοφάγο πτηνό και έχει την συνήθεια να ρίχνει τα κόκαλα των νεκρών ζώων με τα οποία τρέφεται από ψηλά ώστε να τα σπάσει και να μπορέσει να φάει το μεδούλι που υπάρχει μέσα τους.
Οι γυπαετοί ζουν στην νότια Ευρώπη, στην Αφρική, στην Μέση-Ανατολή, στην Ινδία και στο Θιβέτ, κατοικώντας αποκλειστικά σε ορεινές περιοχές (σε υψόμετρα μεταξύ 500 και 4.000 μέτρων). Στην Ελλάδα συναντάται πια μόνο στην ορεινή Κρήτη όπου υπάρχουν 5 αναπαραγωγικά ζευγάρια και μερικά ακόμη μοναχικά άτομα.
Αναπαράγονται από τα μέσα του Δεκεμβρίου έως μέσα Φεβρουαρίου, γεννώντας 1 με 2 αυγά, τα οποία εκκολάπτονται σε διάστημα μεταξύ 53 και 58 ημερών. Μετά την εκκόλαψη οι νεοσσοί περνούν ένα διάστημα 106 έως 130 ημερών πριν μπορέσουν να πετάξουν.
Γιώργος π. - Φωτεινή Σ. - Ειρήνη Β. - Παναγιώτα Μ.
Το Κιρκινέζι
Το κιρκινέζι ή κίρκος είναι αρπακτικό πτηνό της οικογένειας των ιερακιδών. Είναι σταχτοκάστανο στη ράχη, λευκό στην κοιλιά, με μαύρες κυματιστές γραμμές στις φτερούγες. Το ράμφος του είναι καστανό και τα πόδια του κίτρινα.
Ο Όμηρος το αναφέρει ως "ίρημα κίρκου¨ επειδή κατά την πτήση του κάνει κύκλους.
Το κιρκινέζι είναι αδηφάγο και επιτίθεται ακόμα και στα αρπακτικά πουλιά.
Το μήκος του φτάνει 40-50 εκατοστόμετρα.
Τα κιρκινέζια ζουν κυρίως στη Στερεά Ελλάδα.
Νεκτάριος Τσ. - Ειρήνη Λ.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα πτηνά της Ελλάδας μπορείτε να βρείτε κάνοντας "κλικ" εδώ: http://www.ornithologiki.gr/
2 σχόλια:
Πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα ανάρτηση.Καλή εβδομάδα!
Μπραβω
Δημοσίευση σχολίου